حسام طوسی

Sunday, January 5, 2014

نامه ی حشمت اله طبرزدی در آستانه ی بازگشت به زندان


حشمت اله طبرزدی برای ادامه ی حبس هشت ساله ی خود، فردا بار دیگر به زندان بر می گردد. او در آستانه ی بازگشت خود به زندان نامه ی زیر را نوشته است:

فردا به زندان بر می گردم. یک سال از مرخصی ام گذشت. با این حساب از ٨ سال حبس، ۴ سال ان باقی مانده است. پیش تر نیز ۷ سال زندانی بوده ام اگر چه از سال ۷٨ تا کنون، سالی نبوده که در زندان نبوده باشم.
امروز از دادستانی زنگ زدند و اعلام کردند که به زندان رجایی شهر بر گردم. همان گونه که بار ها گفته بودم به خاطر مادرم مرخصی به شرط سکوت را پذیرفتم و تا چند روز پیش نیز در سکوت بودم. اما شرایط مردم و کشور به گونه ای است که نمی توانستم به این سکوت ادامه دهم و سکوتم را شکستم.
در این مدت یک سال که بیرون از زندان بودم فهم دقیق تری از جامعه به دست اوردم. متاسفانه حکومت مردم و کشور را به قهقرا برده و جنگ قدرت به شدت ادامه دارد و خودش نیز باید پاسخگو باشد. بخشی از اپوزسیون اما به دولت روحانی دل بسته و می گوید که این دل بستگی ناشی از نگرانی اش برای ایران و نگرانی از تکرار سرنوشت مردم سوریه و لیبی در ایران است. این جریان نیز به نحوی سرنوشت خود را به جمهوری اسلامی گره زده است. غربی ها امیدوار هستند که رژیم را با مذاکره به جامعه ی جهانی برگردانند و ان را ملزم به رعایت اصول قانونی از جمله حقوق بشر کنند. شرایط اقتصادی رژیم به گونه ای است که چاره ای جز طی این مسیر ندارد. من بعید نمی دانم که حکومت مجبور به طی این فرایند شود. اگر چه الیگارشی حاکم سرسختی نشان می دهد و نمی خواهد به راحتی تسلیم شود اما با توافقنامه ی ژنو گام اول را برداشت. دولتی که به خواست ملت تن نمی دهد، مجبور است به خواست قدرت های برتر تن بدهد. برای این که پیرو منطق زور است. در هر حال مسئله ی اصلی ما رهایی ملت از این شرایط و حاکمیت حقوق بشر و دموکراسی سکولار در این مرز و بوم است. اگرچه الیگارشی حاکم با همه ی قدرت دست و پا می زند تا این مسیر طی نشود اما راهی جز تن دادن به چارچوب های بین المللی ندارند.



در عین حال اگاهی یافتم که جنبش سکولار دموکراسی خواهی روز به روز در حال گسترش است. با وجود محدودیت های تحمیلی بر من اما، از سوی شخصیت ها و تشکل های سکولار دموکرات ،تماس های زیادی با من گرفته شد که حاکی از رشد این جنبش و محبت عزیزان به این سرباز ازدی است و به نظر خودم علت برگرداندن من به زندان نیز اگاهی رژیم از این رشد و توجه و پویایی است.
من عمیقا به جنبش باور دارم و خواهان حرکت ان حول خواسته های مرحله ای از جمله نه به اعدام و ازادی زندانیان سیاسی هستم.پرهیز از اختلافات که امری طبیعی است و توافق بر خواسته های مشترک، امری الزامی برای پیروزی مرحله ای و نهایی است. این جریان را الترناتیو جدی برای رهایی ملت می دانم.به این جنبش بپیوندید. اگرچه می دانم حضور من در بیرون، به نفع جنبش دموکراسی خواهی است. و اگر چه ترجیح می دادم در کنار خانواده و به ویژه مادر کهن سال و ستم دیده اما شیر زن و مهربانم باشم،اما بودن در کنار یاران زندانی و بودن در سنگر دیگر مبارزه یعنی زندان به من ارامش می دهد. به ویژه که می دانم این زندان اخیر موجب این می شود که کسانی نتوانند در مجامع جهانی دست به ریاکاری بزنند و مدعی شوند با امدن حسن روحانی وضعیت حقوق بشر در ایران بهبود یافته است. من مایل بودم چنین شود و البته می دانم الزام های تاریخی در شرایط کنونی رژیم را به عقب نشینی گام به گام وا خواهد داشت.اما تا ان زمان فاصله داریم.
در وضعیت کنونی در سلامت کامل هستم و تا زمانی که شرایط خاصی بر من تحمیل نشود دست به اعتصاب غذا نخواهم زد. اما اگر اتفاق خاصی افتاد اگاه باشید که مسئولیت ان متوجه ی شخص خامنه ای و حاکمان است. 
یک بار دیگر از وکلای محترم می خواهم که شکایت من از سید علی خامنه ای که در سال ۱٣۹۰ و از درون زندان تقدیم شد را پیگیری و ان را جدی بگیرند. می دانم که با توجه به شرایط پیش رو و نقشی که این سرباز ازدی بر عهده دارد ،باید با خطرات جدی دست و پنجه نرم کنم و سلامت من تا حدود زیادی مرهون تلاش های همه ی مدافعان حقوق بشر خواهد باد.

گسسته باد زنجیر استبداد-زنده باد ازادی-بر قرار باد دموکراسی
حشمت اله طبرزدی - دبیرکل جبهه ی دموکراتیک ایران و سخنگوی جنبش همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران.

No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.