Hesam Attarzadeh

Wednesday, March 19, 2014

در جمهوری اسلامی ایران « مسیحی »بودن دشوار است !

.
وقتی در ایران مسیحی باشید نمی‌توانید حرف بزنید. باید ساکت بمانید و درباره حقیقت ی که می‌دانید و به آن اعتقاد دارید حرفی نزنید. چیزی به نام زندگی راحت در ایران وجود ندارد."
« محبت نیوز» - تارنمای روز به نقل از گزارشی در نیویورک تایمز از سخت گیرها بر مسیحیان ایران خبر داده و گزارشگر آن می نویسد: « "موری" را در زیرزمین یک کلیسا در برلین ملاقات کردم. یک پناهنده ۲۸ ساله که زمانی در ایران یک کسب‌وکار کوچک داشت. پنج سال پیش به آئین مسیحیت روی آورده و به شرط این‌که فقط اسم کوچکش عنوان شود حاضر به حرف زدن شد. در سال ۲۰۱۱ در حالیکه به سمت یک جلسه کلیسای خانگی مخفیانه می‌رفت، توانست بگریزد ولی نیروهای امنیتی به کلیسای انجیلی زیرزمینی آن‌ها حمله کرده و تمام دوستانش بازداشت و زندانی شدند و او ظنین است که آن‌ها کشته شده باشند.
او می‌گوید: "وقتی در ایران مسیحی باشید نمی‌توانید حرف بزنید. باید ساکت بمانید و درباره حقیقتی که می‌دانید و به آن اعتقاد دارید حرفی نزنید. چیزی به نام زندگی راحت در ایران وجود ندارد."
البته ایران با مسیحیت بیگانه نیست. کمی پس از مرگ و قیام عیسی مسیح این آئین به ایران رسید و از آن زمان رشد و افول زیادی داشته است.
واشنگتن در حالیکه مشغول مذاکرات هسته‌ای با تهران است نباید بدرفتاری با مسیحیان در ایران را فراموش کند.
مسیحیان کمتر از یک درصد جمعیت ۸۰ میلیونی ایران را تشکیل می‌دهد. تخمین زدن تعداد آن‌ها دشوار است: بنا به گزارشات شاید حدود نیم میلیون نفر مسیحی در این کشور زندگی کنند. تحقیقات پایگاه‌ داده مسیحیان جهان نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۰ حدود ۲۷۰ هزار مسیحی در ایران زندگی می‌کرده‌اند. بیشتر آن‌ها ارمنی و آسوری‌هایی هستند که مراسم مذهب ارتودوکس خود را به جای می آورند. مذاهب دیگر که بیشتر تغییرکیش‌ یافتگان از اسلام به پروتستانیسم انجیلی هستند، مورد تعقیب و آزار و اذیت قرار می‌گیرند و حتی با خطر مرگ مواجه می‌شوند.
این پایگاه داده در سال ۲۰۱۰ حدود ۶۶ هزار نفر پروتستان را در ایران سرشماری کرده است. «درهای باز»، یک سازمان ردیابی تعقیب مسیحیان، تخمین می‌زند که حدود ۳۷۰ هزار نومسیحی با پیشینه اسلام در ایران زندگی کنند. در دهه گذشته شبکه‌های تلویزیونی که اغلب مهاجران ایرانی آن‌ها را می‌گردانند به ترویج آئین مسیحت پرداخته‌اند. سیستم حاکم ایران، این رویکرد را دخالت خارجی با هدف تضعیف رژیم می‌داند. طبق قانون شرع، ارتداد از اسلام نه تنها گناه بلکه یک جرم است.
در سال ۲۰۰۴ حمید پورمند، یکی از کشیشان فارسی زبان کلیساهای جماعت ربانی ، ، با بیش از ۸۰ عضو به جرم ارتداد بازداشت شد و پیش از آزادی سال‌ها زندان را تحمل کرد. گزارش سال گذشته احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق بشر در ایران می‌گوید، مسیحیان به دلایل مبهم امنیت ملی مورد تعقیب قرار می‌گیرند و از سال ۲۰۱۰ بیش از ۳۰۰ نفر از آنان بازداشت شده‌اند.
موری یکی از خوش‌شانس‌ها بوده است. در سال ۲۰۱۱ یک گذرنامه جعلی گرفت، ۷۰۰۰ یورو به یک قاچاقچی پول داد و به جمع پناهندگان پیوست. بنا بر آمار سازمان پناهندگان ایرانی در برلین، تعداد کسانی که به آلمان پناهنده شده‌اند در سال‌های اخیر افزایش یافته و از ۸۱۵ نفر در سال ۲۰۰۸ به ۴۳۴۸ نفر در سال ۲۰۱۲ رسیده است که احتمالن امسال نیز افزایش خواهد یافت. ایرانی‌هایی که در شرایط اردوگاه زندگی می‌کنند در مدارسی به سر می‌برند که به محل زندگی تبدیل شده و با دقت از هم دور نگه داشته می‌شوند تا در مورد پرونده یا زندگی خود در ایران با یکدیگر حرف نزنند. بسیاری بیم آن دارند که دولت ایران جاسوس‌هایی را میان آن‌ها فرستاده باشد.
رئیس جمهور حسن روحانی که اغلب در غرب به عنوان معتدل و با ذهن اصلاح‌طلب شناخته می‌شود، خواستار توقف دخالت در زندگی خصوصی مردم شده است. در دسامبر گذشته او برای مسیحیان جهان، خصوصا مسیحیان ایران پیام تبریک فرستاد. اما بسیاری از مسیحیان در زندان باقی مانده‌اند. ایران به عنوان امضاءکننده معاهده بین‌المللی حقوق بشر، اگر بخواهد روابط با غرب را عادی‌سازی کند، باید مسئول رفتار خود با شهروندانش باشد.

Monday, March 17, 2014

ارژنگ داوودی همچنان در حبس انفرادی


 – ارژنگ داوودی زندانی سیاسی زندان مرکزی بندرعباس از چهار ماه پیش در یک اتاق بصورت انفرادی نگهداری می‌شود.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ارژنگ داوودی روز ۲۷ آبان ماه از بند ویژه زندانیان سیاسی به سوئیت شماره ۵ این زندان منتقل و از آن موقع تاکنون بصورت انفرادی نگهداری می‌شود.
وی در سوئیت شماره ۵ در یک اتاق ۱۲ متری نگهداری می‌شود که این اتاق در کنار خود یک توالت و یک حمام دارد.
این زندانی سیاسی حتی هنگام هواخوری نیز به تنهایی برده می‌شود و حق تماس با هیچ یک از زندانیان دیگر را ندارد.
یک منبع مطلع به گزارشگر هرانا گفت: «ارژنگ داوودی اکنون در زندان است، به زندان بندر عباس تبعید شده و در بازداشت انفرادی نگهداری می‌شود. این سختگیری‌های مسئولین برای وی تنها بدلیل این صورت گرفته که ارژنگ حاضر به نوشتن نامه به آقای خامنه‌ای و نوشتن عفو نمی‌شود.»
وی در ادامه گفت: «حتی زمانی که ارژنگ داوودی بیمار می‌شود حق رفتن به بهداری را ندارد و دکتر برای معاینه وی به اتاقش می‌آید. حدود یک ماه پیش وی بشدت بیمار شد و زمانی که پزشک برای معاینه وی آمد تشخیص داد که باید به مراکز درمانی خارج از زندان اعزام شود، ولی مسئولین زندان با این مسئله مخالفت کردند.»

بازداشت یک شهروند بهایی در شیراز


 – یکتا فهندژ شهروند بهایی ساکن شیراز توسط نهادهای امنیتی بازداشت شد.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یکتا فهندژ شهروند بهایی شامگاه یکشنبه ۲۵ اسفند ماه توسط ماموران وزارت اطلاعات دستگیر شد.
ماموران وزارت اطلاعات برای بار دوم با ارایه حکم از سوی دادستانی استان فارس، به منزل یکتا وارد شدند و پس از تفتیش منزل، لپ تاپ و کتاب‌ها و لوازم شخصی‌اش را ضبط کرده و او را نیز با خود بردند.
یک منبع مطلع به گزارشگر هرانا گفت: «یکتا فهندژ ساعت ۱۱ نیم شب به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ منتقل شده است.»
گفتنی است، همسر یکتا فهندژ صبح روز دوشنبه ۲۶ اسفند به همراه پدر یکتا، پس از مراجعه به بازداشتگاه وزارت اطلاعات، او را ملاقات کردند.
بنا براین گزارش‌، یکتا تا این لحظه تفهیم اتهام نشده است و در بازداشت موقت به سر می‌برد.
پیش از این یکتا فهندژ، در بهمن ماه ۱۳۹۰ نیز مدت۸۳ روز را در بازداشتگاه پلاک۱۰۰ واقع در خیابان سپاه شیراز سپری کرده بود و پس از صدور قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.

Sunday, March 16, 2014

ضرب و جرح یک زندانی سیاسی در زندان دریا ارومیه

قادر محمدزاده زندانی سیاسی زندان مرکزی ارومیه (دریا) در بین زندانیان عادی و شرور نگهداری می‌شود.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، این زندانی سیاسی که به اتهام محاربه و اقدام علیه امنیت ملی از طریق ارتباط با احزاب کردی ابتدا به اعدام و سپس در دادگاه تجدید نظر به ۲۰ سال زندان محکوم شد، هم اکنون در بند ۴ زندان مرکزی ارومیه در بین زندانیان عادی نگهداری می‌شود.
یک منبع مطلع که نخواست نامش فاش شود به گزارشگر هرانا گفت: «قادر محمدزاده نزدیک ۹ سال از محکومیت خود را سپری کرده است. وی هم اکنون در بند ۴ زندان مرکزی ارومیه نگهداری می‌شود و چند روز پیش توسط چند تن از زندانیان متهم به سرقت مسلحانه و مواد مخدر به وی حمله کرده و با چاقو از ناحیه پشت و گردن زخمی‌اش کرده‌اند. مسئولین حتی حاضر نشدند قادر محمدزاده را به بیمارستان منتقل کنند و بعد از بخیه و پانسمان وی را دوباره به بند چهار برگرداندند.»
گفتنی است هم اکنون ۸ زندانی سیاسی در زندان مرکزی ارومیه در بندهای مربوط به قتل و مواد مخدر نگهداری می‌شوند و اصل تفکیک جرائم در موردشان رعایت نشده است.
اسامی این زندانیان عبارت است از: فرهاد آریایی، احمد قربانی، محمد شیرکو حسن‌پور، صابر خلدماوانه، یونس آقایان، قادر محمد‌زاده، آرش جهانگیری و نورالدین فلاح.

مرگ ۱۵ کودک معلول درمرکز نگهداری نارمک تهران


۱۵ کودک در یک مرکز نگهداری معلولان ذهنی – جسمی تحت پوشش سازمان بهزیستی در سال جاری در حالی جان باختند که علیرغم برخی ادعاها درمورد وقوع سهل‌انگاری و بی‌دقتی، مدیران بهزیستی مرگ این کودکان را امری طبیعی می‌دانند.
به گزارش ایسنا، مرکز نگهداری معلولان نارمک در زمینه نگهداری معلولان فلج مغزی و ذهنی، معلولانی که دارای نقص مادرزادی، ژنتیکی، مشکلات تنفسی و عفونی، افراد دارای مشکلات گوارشی شدید و آسیب‌های تنفسی، ادراری و سیستم دفاعی ضعیف در پایتخت فعالیت می‌کند.
یکی از کارکنان مرکز نگهداری معلولان نارمک در گفت‌و‌گو با ایسنا، با بیان اینکه ۱۵ مورد فوت در این مرکز از ابتدای سال جاری تا کنون رخ داده است، افزود: از این تعداد دو- سه مرگ به علت بی‌احتیاطی و کم کاری رخ داده، به عنوان مثال در مورد یکی از کودکان، مرگ در نیمه شب اتفاق افتاده چرا که داروی تشنج را به کودک نداده‌اند و کودک از تخت پایین افتاده و این اتفاق منجر به مرگ وی شده است، این درحالی است که فوت شده را تا صبح نگه می‌دارند و اطلاع نمی‌دهند.
وی همچنین به یکی دیگر از مرگ‌ و میر‌های کودکان در مرکز نارمک اشاره کرد و گفت: در مورد یکی از مرگ‌ها با پزشک طرف قرارداد مرکز تماس گرفته‌ و از وی خواسته‌اند تا گواهی فوت صادر کند، اما پزشک به دلیل عدم حضور در زمان مرگ موضوع را قبول نمی‌کند، بنابراین آ‌ن‌ها از پزشک دیگری بیرون از مرکز، گواهی فوت دریافت می‌کنند.
این ادعاها را پزشک مورد اشاره نیز تایید و در گفت وگو با ایسنا عنوان کرد: مرگ این کودک به علت تشنج و پس از آن ایست تنفسی بوده و به علت نبود پزشک مقیم نتوانستند اقدامات لازم را انجام دهند و تا زمان زنگ زدن به اورژانس نیز کودک مذکور فوت شد.
وی همچنین در خصوص تماسی که با وی برای صدور گواهی فوت یکی از این کودکان برقرار شده، تصریح کرد: گواهی فوت را برای فوت شده‌ای صادر می‌کنیم که خودمان بالای سرش باشیم، با من تماس گرفتند و من گفتم به این دلیل که در جریان کار این فرد نیستم اقدام به صدور گواهی فوت نمی‌کنم.
این پزشک با بیان اینکه بیماران این مرکز هر یک معلولیت و مشکل جسمی دارند، گفت: بی‌شک هیچ یک از پرسنل نمی‌خواهند سبب فوت کودکی شوند، ولی به علت تعداد زیاد کودکان و کم بودن پرسنل ممکن است فرصت رسیدگی به همه کودکان وجود نداشته باشد، اگر بخواهیم سهل انگاری را معنا کنیم، ممکن است به علت کم بودن پرسنل با توجه به تعداد کودکان در شیفت شب این اتفاق رخ داده باشد.
درعین حال یکی از ناظمان شیفت این مرکز با رد دخالت سهل انگاری و بی‌دقتی پرسنل در مرگ برخی از این کودکان و با اشاره به اینکه این کودکان معلول فلج مغزی و ذهنی بوده و بسیار آسیب پذیرند، گفت: برخی از این افراد مشکلات گوارشی شدید دارند، دارای آسیب‌های تنفسی، ادراری و سیستم دفاعی ضعیف هستند و نگهداری از آنها بسیار سخت است.
وی با بیان اینکه به نظر من قصوری در این زمینه رخ نداده، اظهار کرد: در دوره نظامت من یک مورد مرگ و میر بوده که علت آن هم بر اساس گزارش اورژانس احتمال جستن آب دهان در گلوی کودک بوده است.
به گفته وی، حدود ۲۰۰ کودک معلول در این مرکز نگهداری می‌شوند که در شیفت صبح حدود ۳۰ پرستار و در شیفت شب حدود ۱۵ پرستار از آنها نگهداری و مراقبت می‌کنند.
ایجاد اکیپ تخصصی برای بررسی پرونده مرگ کودکان در مرکز نگهداری معلولان نارمک

بی‌خبری از وضعیت اکبر آزاد پس از ۲۰ روز بازداشت


با وجود گذشت ۲۰ روز از بازداشت اکبرآزاد، فعال سیاسی آذربایجانی هنوز از وضعیت وی اطلاعی در دست نیست.
یک منبع مطلع در همین رابطه به گزارشگر هرانا گفت: «خانواده آقای آزاد از وضعیت وی هیچ اطلاعی ندارند و وی تنها در روز نخست دستگیری طی تماس تلفنی کوتاهی از بازداشت خود در زندان اوین خبر داده است.»
این در حالی است که در پیگیری‌های مکرر خانواده‌ او، مسولان این زندان از وجود او اظهار بی‌اطلاعی کرده‌اند. گفتنی است اکبر آزاد فعال سیاسی آذربایجانی، از کمر درد و زانو درد مزمن رنج می‌برد.
اکبر آزاد به همراه تنی چند از فعالین آذربایجانی در مراسمی که به مناسبت تجلیل از زبان مادری در ۲ اسفند در محله اکبر آباد تهران تشکیل یافته بود دستگیر شده‌اند.

برخورد امنیتی ماموران با کشیش زندانی در بیمارستان

.
پس از یورش ماموران به اتاق محل نگهداری کشیش سعید عابدنی در بیمارستان ماموران امنیتی گفته‌اند که طبق یک حکم قضایی جدید سعید عابدینی در تمام مدت اقامت در بیمارستان باید دستبند زده شود و حق ملاقات نیز ندارد.
« محبت نیوز» - طبق گزارشی تازه از «مرکز آمریکایی دفاع از قانون وعدالت» سعید عابدینی کشیش ایرانی آمریکایی که در ایران زندانی است، «حدود یک هفته پیش از زندان رجایی شهر به یک بیمارستان خصوصی منتقل شد».
به نقل از رادیو فردا و بنا بر گزارشات،  به زندانی مسیحی سعید عابدنی گفته شده بود که در بیمارستان آزمایش‌های تازه‌ای برای بررسی وضعیت پزشکی او انجام خواهد شد. با این همه به گفته این نهاد این وضعیت پس از آنکه کاترین اشتون، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا، ایران را ترک کرد، تغییر کرد.
بنا بر این گزارش آقای عابدینی از مدت‌ها پیش از درد شدید در ناحیه شکم رنج می‌برد و به او وعده داده شده بود که در صورت لزوم جراحی خواهد شد.
طی یک هفته گذشته آزمایش‌های مختلفی در مورد او انجام شده و داروها و مواد غذایی لازم در اختیار وی قرار گرفته بود. همه این‌ها نشان دهنده تغییرات مثبتی در وضعیت این کشیش زندانی بود.
«مرکز آمریکایی دفاع از قانون و عدالت» در بیانیه ای که روز ۱۲ مارس روی وب سایت خود منتشر کرده می نویسد که از روز چهارشنبه یک‌باره شرایط سعید عابدینی و نحوه رفتار ماموران در بیمارستان تغییر کرده است.
بنا بر این گزارش «ماموران به اتاقی که در آن بستری بود یورش برده، ملاقات‌کنندگان را بیرون کرده و به سعید عابدینی دستبند می‌زنند. اقوام سالخورده‌اش که به ملاقات آمده بودند با خشونت و بدرفتاری از بیمارستان اخراج می شوند».
این گزارش می‌افزاید ماموران گفته‌اند که طبق یک حکم قضایی جدید سعید عابدینی در تمام مدت اقامت در بیمارستان باید دستبند زده شود و حق ملاقات نیز ندارد. پزشکان نیز به او گفته‌اند که باید بیمارستان را ترک کرده وبه زندان بازگردد. آنها به غیر از داروهای مسکن هیچ داروی دیگری در اختیار او قرار نمی‌دهند. آنها از انجام عمل جراحی سر باز زده و حتی نتیجه آزمایش‌هایی را که طی روزهای اخیر انجام شده به او نمی‌دهند.
«مرکز آمریکایی دفاع از قانون و عدالت» در بیانیه خود می‌گوید که وقوع این تغییرات چشمگیر در نحوه رفتار با سعید عابدینی «ظاهرن دلیل ویژه‌ای» دارد؛ «به نظر می‌رسد که هفته گذشته همزمان با دیدار کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا از ایران، مقام‌های این کشور تصمیم گرفتند با این کشیش زندانی خوش‌رفتاری کنند. ولی به محض آنکه این مقام اروپایی تهران را ترک کرد به او -بدون دریافت هیچگونه درمان و معالجه واقعی- گفته‌اند به زندان بازگردانده‌ می‌شود».
سعید عابدینی در مهر ماه سال ۱۳۹۱ در ایران بازداشت و در بهمن ماه همان سال به هشت سال زندان محکوم شد. اتهام او «تشکیل کلیساهای خانگی به قصد بر هم زدم امنیت عمومی» عنوان شده است.
به گفته همسر آقای عابدینی، او در سال ۲۰۰۹ میلادی بازداشت شده و در نهایت به شرط عدم دخالت در فعالیت‌های دینی مخفی در ایران آزاد شد. همسر آقای عابدینی می‌گوید طی این زمان چندین بار به ایران بازگشته و «هرگز از توافق خود تخطی نکرده بود».

Thursday, March 13, 2014

ادامه ی نقض گسترده ی حقوق بشر - گزارش جدید احمد شهید


احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران، هشدار داده است که موارد نقض حقوق بشر و آزادی‌های اساسی شهروندان ایران به طور مستمر و گسترده ادامه دارد.

به گزارش بی بی سی تازه‌ترین گزارش آقای شهید نتیجه گرفته است که با وجود برخی اقدامات «مثبت» دولت حسن روحانی، موارد نقض حقوق اساسی شهروندان به ویژه زنان، فعالان مدنی و اقلیت‌های مذهبی همچنان ادامه دارد.
این گزارش مورخ (۱۳ مارس) خواهان آزادی بی‌قید و شرط زندانیانی شده است که به خاطر فعالیت‌های مسالمت آمیز مدنی، عقیدتی یا بیان آزادانه نظراتشان در حبس بسر می‌برند.
تحقیق درباره اتهام وقوع شکنجه‌های روانی و جسمی در زندان‌ها، جلوگیری از ارعاب وکلا، توقف اعدام نوجوانان و خودداری از صدور حکم اعدام در موارد مرتبط با قاچاق مواد مخدر یا آنچه جرائم جنسی خوانده می‌شود، از خواسته‌های دیگر گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد است.
آقای شهید می‌گوید از زمان به قدرت رسیدن حسن روحانی، حدود ۸۰ زندانی که به خاطر اعتراضات و فعالیت‌های مسالمت آمیز در حبس به سر می‌بردند، آزاد شده‌اند.
این نماینده سازمان ملل متحد در عین حال گفته است اقدامات مثبت دولت به طور کامل نگرانی‌های بین المللی از وضع حقوق بشر ایران را برطرف نمی‌کند، چرا که به باور او، این نگرانی‌ها عمدتا در عدم تعهد به حاکمیت قانون، مغایرت قوانین داخلی با معاهدات بین المللی و نیز در عدم تحقیق درباره شکایات از ناقضان حقوق بشر ریشه دارد.

منشور حقوق بشر
احمد شهید همچنین از اینکه دولت حسن روحانی صد روز پس از انتخابش به عنوان رئیس جمهور ایران، پیش نویس منشور حقوق شهروندی را منتشر کرد، استقبال می‌کند اما آن را کافی نمی‌داند.
او نوشته است: «این منشور به قوانین و مقررات تبعیض آمیز علیه اقلیت‌های دینی از جمله بهائیان نپرداخته است و نیز به اندازه کافی به مساله تبعیض علیه زنان از جمله انتقال ملیت از مادر به فرزند نمی‌پردازد.»
احمد شهید می‌افزاید: «این سند همچنین به مساله مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرکننده از جمله شلاق، سرنگسارو قطع عضو نمی‌پردازد. این سند اعدام بزهکاران نوجوان را منع نمی‌کند.»
به گفته احمد شهید، در سال ۲۰۱۳ میلادی گزارش‌های زیادی از ایران حاکی بوده است که بازداشت‌های خودسرانه ادامه داشته است.
آقای شهید می‌گوید برای تدوین این گزارش با ۷۲ نفر از فعالان ایرانی در کشورهایی مانند آلمان و هلند صحبت کرده است. او همچنین می‌گوید از ۶۱ فعال دیگر از داخل ایران ایران و در ترکیه گزارش و جزئیات دریافت کرده است.
گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد همچنین از طرح «جرم سیاسی» در ایران انتقاد کرده و گفته است که به نظر می‌رسد این طرح محدویت‌های بیشتری علیه آزادی بیان و تجمع در نظر می‌گیرد.
طرفداران این طرح در مجلس می‌گویند به دلیل وجود خلاء قانونی در حیطه جرائم سیاسی آن را تدوین کرده‌اند و در صورت تصویب، رسیدگی به جرائم سیاسی با حضور هیات منصفه و به طور علنی برگزار خواهد شد.
در گزارش آقای شهید همچنین در مورد اوضاع اقلیت‌های دینی و قومی ابراز نگرانی شده است.
این گزارش می‌گوید که تا تاریخ سوم ژانویه سال میلادی جاری دست کم ۳۰۷ نفر از اقلیت‌های دینی در زندان بسر می‌برند، از جمله ۱۳۶ بهایی، ۹۰ سنی، ۵۰ مسیحی، ۱۹ درویش (از جمله چهار وکیل درویش مدافع حقوق بشر) و دو زرتشتی.
بنا بر این گزارش، نقض حقوق بشر بهائیان در نظر حکومت ایران مبنی بر «فرقه» بودن بهائیان و ارتباط آن‌ها با دشمنان خارجی ایران ریشه دارد. این گزارش همچنین در مورد آزار و اذیت نوکیشان مسیحی که از اسلام به مسیحیت گرویده‌اند ابراز نگرانی می‌کند.
احمد شهید در این گزارش در مورد وضعیت پنج شهروند عرب محکوم به اعدام نیز ابراز نگرانی کرده است.
جابر آلبوشوکه، هادی راشدی، هاشم شعبانی، مختار آلبوشوکه، محمد علی عموری پنج فعال فرهنگی عضو موسسه الحوار در شهر خلفیه هستند که احکام اعدامشان در ۱۷ تیرماه سال ۹۱ در شعبه دو دادگاه انقلاب اهواز صادر و در شعبه ۳۲ دیوان عالی کشور به ریاست قاضی فرج اللهی تایید شد.
در گزارش احمد شهید به اعدام ۱۶ زندانی بلوچ که در اکتبر سال گذشته به تلافی کشته شدن ۱۴ مرزبان حکم اعدامشان فورا به اجرا گذاشته شد هم اشاره شده است.
بنا بر این گزارش، موارد اعدام در سال ۲۰۱۳ در ایران نسبت به سال ۲۰۱۲ میلادی، ۱۶۵ درصد افزایش داشته است.

ضرب و جرح یک زندانی سیاسی در زندان دریا ارومیه


قادر محمدزاده زندانی سیاسی زندان مرکزی ارومیه (دریا) در بین زندانیان عادی و شرور نگهداری می‌شود.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، این زندانی سیاسی که به اتهام محاربه و اقدام علیه امنیت ملی از طریق ارتباط با احزاب کردی ابتدا به اعدام و سپس در دادگاه تجدید نظر به ۲۰ سال زندان محکوم شد، هم اکنون در بند ۴ زندان مرکزی ارومیه در بین زندانیان عادی نگهداری می‌شود.
یک منبع مطلع که نخواست نامش فاش شود به گزارشگر هرانا گفت: «قادر محمدزاده نزدیک ۹ سال از محکومیت خود را سپری کرده است. وی هم اکنون در بند ۴ زندان مرکزی ارومیه نگهداری می‌شود و چند روز پیش توسط چند تن از زندانیان متهم به سرقت مسلحانه و مواد مخدر به وی حمله کرده و با چاقو از ناحیه پشت و گردن زخمی‌اش کرده‌اند. مسئولین حتی حاضر نشدند قادر محمدزاده را به بیمارستان منتقل کنند و بعد از بخیه و پانسمان وی را دوباره به بند چهار برگرداندند.»
گفتنی است هم اکنون ۸ زندانی سیاسی در زندان مرکزی ارومیه در بندهای مربوط به قتل و مواد مخدر نگهداری می‌شوند و اصل تفکیک جرائم در موردشان رعایت نشده است.
اسامی این زندانیان عبارت است از: فرهاد آریایی، احمد قربانی، محمد شیرکو حسن‌پور، صابر خلدماوانه، یونس آقایان، قادر محمد‌زاده، آرش جهانگیری و نورالدین فلاح.

عبدالله مومنی پس از پنج سال حبس از زندان آزاد شد


رسانه‌های نزدیک به اصلاح‌طلبان ایران از آزادی عبدالله مومنی، عضو ستاد انتخاباتی مهدی کروبی و سخنگوی سازمان دانش‌آموختگان ایران، پس از چهار سال و ۹ ماه زندان خبر می‌دهند.

وبسایت‌ خبری کلمه روز پنج‌شنبه، ۲۲ اسفند گزارش داد، آقای مومنی که از ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ تاکنون در زندان اوین بوده، با پایان دوران محکومیت خود آزاد شده است.

وبسایت ادوار نیوز هم که ارگان سازمان دانش‌آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) به شمار می‌رود آزادی آقای مومنی را تایید کرده است.

عبدالله مومنی در دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی نخست به شش سال حبس تعزیری و دو سال حبس تعلیقی قابل اجرا محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر به پنج سال حبس تخفیف یافت.

در این میان انتشار نامه‌ای از او خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، در سال ۱۳۸۹ خبرساز شد که بیان می‌کرد در زندان مورد انواع شکنجه‌ها قرار گرفته است.

وبسایت کلمه می‌نویسد که این نامه باعث «محرومیت‌های شدید» عبدالله مومنی در زندان و «شکنجه» او شده به‌طوری که بخشی از شنوایی خود را از دست داده است.

وبسایت ادوارنیوز هم تاکید می‌کند که آقای مومنی از اسفند سال ۱۳۸۸ که از زندان به مرخصی آمد تا پایان دوران محکومیت خود از هرگونه مرخصی محروم بود.

پیش از این، گزارش‌های متعددی از فاطمه آدینه‌وند، همسر عبدالله مومنی منتشر شده بود که از وضعیت بد جسمانی او و امتناع مسئولان زندان از اعزام وی به بهداری و بیمارستان حکایت داشت.

به گفته خانم آدینه‌وند، او بارها با مقامات دادستانی مکاتبه کرده که دلیل عدم مرخصی عبدالله مومنی را بفهمد اما در این مدت مسئولان تنها به‌صورت غیرمستقیم به او گفته‌اند که به آقای مومنی مرخصی داده نخواهد شد، بدون آن که اشاره‌ای به دلایل این مسئله بکنند.

شاید از همین رو باشد که اکنون فرزندان عبدالله مومنی آزادی او را «غیرمنتظره» توصیف می‌کنند.

حمیدرضا مومنی در صفحه فیس‌بوک خود نوشته است: «بابا دقایقی پیش به طور ناگهانی و غیر منتظره آزاد شد!»

Wednesday, March 12, 2014

گزارشگران بدون مرز: سپاه پاسداران، دشمن اینترنت



رادیو فرانسه: از سال ۲۰۰۹، روز ۱۲ مارس (۲۱ اسفند)، از سوی دو سازمان "گزارشگران بدون مرز" و "عفو بین الملل" بعنوان روز جهانی "مبارزه با سانسور در اینترنت" نامگذاری شد.
به همین مناسبت، سازمان گزارشگران بدون مرز فهرستی از دولتها و نهادهائی که "قلب سیستم سانسور، مهار و مراقبت" هستند، منتشر می نماید.
"دشمنان اینترنت در سال ۲۰۱۴" نام فهرستی است که این سازمان به مناسبت روز جهانی مبارزه با سانسور در اینترنت منتشر نموده است.
به گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز، این فهرست، "حاصل کار کاوشگرانه‌ی دفتر رسانه های تازه و پژوهشگران این سازمان" است و در سال ۲۰۱۴، علاوه بر دولتهای اعمال کننده سانسور در اینترنت، از نهادهائی پنهانی که در قلب دولت‌ها جای دارند و کارگزار اجرای سانسور در اینترنت هستند، نام برده است.
سازمان گزارشگران بدون مرز تاکید می کند: این نهادهای پنهانی که در قلب دولتها جای دارند، مسئولیت سرکوب آنلاین و کارگزاری فناوری در جهت اعمال سانسور در اینترنت و "نقض آزادی اطلاع رسانی" را برعهده دارند.
درحالیکه این نهادها تاکید می کنند که با انگیزه‌ی حفظ امنیت ملی، اقدام به سانسور می نمایند، اما در گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز آمده است: این نهادها در عمل بسیار فراتر از وظایف خود عمل می کنند و "سانسور و نظارت بی حد و مرزی را" در فضای اینترنتی اعمال می کنند.
نهاد رسمی کنترل ارتباطات در پاکستان، سرویس فدرال امنیتی روسیه(FSB)، مرکز تحلیلی عملیات در روسیه سفید، وزارت اطلاعات و ارتباطات ویتنام، از جمله نهادهائی هستند که به گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز، در مرکز سیستم مراقبت و سانسور دولتهایشان قرار دارند و در زمینه اعمال سانسور در اینترنت فعال هستند.
شورای عالی فضای مجازی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه، سه نهاد اصلی کارگذار سیاست سرکوب اینترنت در ایران هستند که نام آنان در فهرست سال ۲۰۱۴ سازمان گزارشگران بدون مرز عنوان شده است.

تشدید فشار بر یک زن زندانی سیاسی در زندان یاسوج



قدریه قادری زندانی سیاسی کُرد، پس از انتقال به بند نسوان زندان یاسوج، هنوز در میان زندانیان زن با جرایم مواد مخدری به‌سر می‌برد و از سوی مسوولان این زندان تحت فشار است.
بنابه گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، قدریه قادری زندانی سیاسی کُرد، پس از گذشت 6 ماه از انتقال به بند نسوان زندان مرکزی یاسوج، کماکان در میان زندانیان زن که بیشتر جرایم مواد مخدری دارند به‌سر می‌برد و گفته می‌شود از طرف مسوولان این زندان، همواره تحت فشار، آزار و اذیت و تحت کنترل قرار می‌گیرد.
قدریه قادری، ۲۶ ساله ساکن شهر وان کُردستان ترکیه، در تیرماه سال 13۸۹ توسط نیروهای امنیتی در شهر ارومیه بازداشت شده و بیش از 2 ماه در سلول‌های انفرادی بازداشتگاه ستاد خبری اداره‌ اطلاعات ارومیه، تحت بازجویی بوده و مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
گفته می‌شود شدت ضرب و شتم‌ ماموران به حدی بوده است که در زمان انتقال قدریه قادری به زندان مرکزی ارومیه، او به مدت دو هفته به راحتی قادر به حرکت کردن و غذا خوردن نبوده است.
این زندانی سیاسی کُرد در یکم دی‌ماه 13۸۹، از سوی شعبه‌ یک دادگاه انقلاب ارومیه به اتهام عضویت در حزب کارگران کردستان، از طریق تبلیغ به نفع این حزب و ایجاد سازماندهی شهری به قصد برهم زدن امنیت ملی، به تحمل ۱۰ سال حبس محکوم شد.
گفتنی است پس از اعتراض این زندانی سیاسی به رای صادر شده از سوی وکیل وی، پرونده جهت تجدید نظر خواهی به دادگاه تجدید نظر استان آذربایجان غربی ارسال شد که این دادگاه نیز حکم صادره را از ۱۰ سال، به ۷ سال زندان توام با تبعید به زندان مرکزی یاسوج کاهش داد.

اخراج یک دانشجوی بهایی در مازندران


ستایش اسدی دانشجوی بهایی دانشگاه بابلسر بدلیل اعتقادات مذهبی خود از دانشگاه اخراج شد.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ستایش اسدی دانشجوی بهایی دانشگاه مازندران (بابلسر) در رشته مدیریت جهانگردی به علت اعتقادات مذهبی از دانشگاه اخراج شد.
وی ورودی سال ۱۳۹۲ بوده و بعد از گذراندن ۱۹ واحد تحصیلی در اواسط ترم دوم از دانشگاه اخراج شد.
یک مبنع مطلع به گزارشگر هرانا گفت: «بعد از بسته شدن سایت دانشجویی ستایش و مراجعه وی به آموزش کل دانشکده به وی گفته شد که اقلیت‌های مذهبی حق تحصیل در دانشگاه را ندارند.»

«دستگیری وبلاگ‌نویسی که علیه دانشگاه می‌نوشت»

رییس پلیس فتای استان خراسان شمالی از دستگیری عامل انتشار شایعه و نشر اکاذیب در یکی از دانشگاه‌های شهرستان بجنورد توسط ماموران پلیس فتا خبر داد.
به گزارش ایسنا، سرگرد سهیل خاکشور در رابطه با جزئیات این خبر گفت: یکی از شهروندان و پرسنل یکی از دانشگاههای شهرستان بجنورد شکوائیه‌ای مبنی بر بارگزاری مطالب توهین‌آمیز و منتسب نمودن اعمالی برخلاف حقیقت نسبت به وی و پرسنل دانشگاه در وبلاگی، درخواست رسیدگی به این موضوع را داشت.
وی در مورد اقدامات صورت گرفته بیان داشت: ماموران با مشاهده مستندات شاکی و رصد و پایش صورت گرفته در فضای مجازی و با توجه به حساسیت موضوع، بلافاصله مراتب در دستورکار کاراگاهان این پلیس قرار گرفت و با عنایت به اقدامات فنی و با پی‌جویی سایبری، گردانندگان وبلاگ طی فرایند پیچیده‌ای شناسایی شدند.
رئیس پلیس فتای استان خراسان شمالی با اشاره به دستگیری متهم اصلی، خاطرنشان کرد: متهم طی بازجویی و ارائه مستندات به بزه انتسابی خود اعتراف کرده و اذعان داشته برای سرگرمی و جلب توجه هم دانشگاهیان خود اقدام به بارگذاری اکاذیب کرده است.
خاکشور همچنین اضافه کرد: پرونده متشکله به همراه متهم دستگیر شده و مستندات مربوطه، برای سیر مراحل قانونی و ارشاد قضایی تحویل مراجع قضایی شد.

نوشته جمعی از فعالان جنبش زنان برای بهاره هدایت: ده سال یک عدد نیست، یک عمر است!

baharehedayatax
این مجموعه نوشته توسط شماری از فعالان جنش زنان، در حمایت از بهاره هدایت به مناسبت ۸ مارس و راه اندازی کمپین ده روز با بهاره هدایت به نگارش در آمده است.
کمپین ده روز با بهاره، از ۸ مارس با هدف اطلاع رسانی در موردبهاره هدایت فعال زنان و جنبش دانشجویی راه اندازی شده است که طی آن هر روز به یک جنبه از فعالیت و شخصیت بهاره خواهد پرداخت.
در متن فراخوان این کمپین آمده است: «این کمپین در اعتراض به ۱۰ سال زندانی شدن اوست که برای مطالبه ابتدایی ترین خواسته ها و حقوق انسانی ما برخاست. امیدواریم در طی این روزها توجه مردم ایران، مسئولان کشور و جامعه بین المللی را به وضعیت بهاره جلب کنیم».
در ادامه متن پیام فعالین جنبش زنان، سوسن طهماسبی، فخری شادفر، سمیه رشیدی، بنفشه جمالی، دلارام علی، جلوه جواهری، ناهید میرحاج، ناهید کشاورز، نفیسه آزاد، لیلا صحت، محبوبه حسین زاده، طلعت تقی نیا، هدی امینیان، مریم زندی، روجا بندری، ساقی لقایی و نگار انسان به بهاره هدایت آمده است:

سوسن طهماسبی

به امید آزادی یار در بندمان.
برای بهاری که در راه است، بهاره هدایت
مگر چه می خواستی، جز اینکه با مردان سرزمینت برابر باشی؟ مگر چه میخواستی جز فرصتهای برابر برای زنان و دختران سرزمینت؟ مگر چه می خواستی جز کرامت انسانی، جز اینکه یک انسان کامل به شمار بیایی، یک انسان برابر باشی؟ مگر چه می خواستی جز اینکه قوانین کشورت که به اسم عزیزترین و مقدس ترین باورهایت تعریف و توجیه می شوند، به احترامی که پدرت و همسرت برای تو قائلند پایبند باشند، توانت را به رسمیت بشناسند، حقت را رعایت کنند؟
مگر چه می خواستی جز خیابانهایی امن و بی هراس، دانشگاهی مهربان و امن، فرصتی برای یادگیری، فرصتی برای سخن گفتن، فرصتی برای تبادل نظر آزادانه؟ مگر تو، یک زن آزاده، چه می خواستی جز فرصتی برای آزاد اندیشیدن؟ مگر خواسته تو برای مادرانت، برای خواهرانت برای دختران این سرزمین، مردان این مرز و “کوی”، برای خودت و برای ما که همراهانت بودیم چه بود که سزاوار این همه خشونت و خشم هستی؟
کاش بودی بهاره! کاش بودی و با من به کشورهای منطقه سفر می کردی و به چشم خود می دیدی و به گوش خود می شنیدی که جنبش زنان ایران، زنان جوان ایران، چقدر مورد احترام مردم کشورهای همسایه هستند. کاش می آمدی و می دیدی که زنان و مردان سرزمینهایی نه چندان دور، از زندانی بودن تو و امسال تو، از به زندان افتادن بهترین جوانهای کشورمان برای ابراز خواسته هایی چنین ابتدایی، چه در حیرتند. کاش می آمدی و می دیدی که چگونه اسم ترا زمزمه میکنند آنها. بهار…بهار…! بهارهایی که همه درانتظارش هستند و براِی آمدن و ماندنشان می کوشند. بهارهایی که حق همه انسانها هستند. بهارهایی که مثل تو دیر یا زود برای همه انهایی که انتظار می کشند و تلاش می کنند از راه خواهند رسید. بهارهایی پر از برابری انسانها، پر از برابری زنان و مردانی از سرزمینهایی از جنس سرزمین ما.
شاید ندانی بهار ولی آن خواسته هایی که زمانی در قالب کمپین و شعار و پلاکارد همراه با زنان کشورت فریاد زدی، امروز ترا فریاد میزنند. بهاره! بهاره! این خواسته ها تا ابد با نام تو گره خورده اند و از هر گوشه و کنار این سرزمین ترا فریاد میزنند. گاه توسط همراهانت در جنبش زنان، و گاه توسط دختران جوانی که امروز برای برابری کوشش می کنند، و گاه توسط زنانی در حکومت، و گاه توسط مردان این سرزمین، و گاه حتی توسط دختران همان مردانی که ترا به ۱۰ سال زندان محکوم کرده اند. چه این مردان بخواهند و چه نخواهند، خواسته های ما، خواسته نیمی از جمیعت این کشور بزرگ، نیمی از مردم بزرگ این سرزمین، نیمی از مردم این منطقه و همه زنان این کره خاکی به حقیقت خواهند پبوست. بهاره…! بهار آزادی و برابری در انتظار است. بیا دوستم، بیا. زود بیا که با زنان سرزمینت به استقبال آن بهار بروی.
______________________________________