قوی باش رفیق : به بهانه سالروز کشته شده راه آزادی فرزاد کمانگر

مگر می توان معلم بود و راه دریا را به ماهیان کوچولوی این سرزمین نشان نداد؟ حالا چه فرقی می کند از ارس باشد یا کارون، سیروان باشد یا رود سرباز، چه فرقی می کند وقتی مقصد دریاست و یکی شدن، وقتی راهنما آفتاب است. بگذار پاداش مان هم زندان باشد.مگر می توان در قحط سال عدل و داد معلم بود ، اما “الف” و “بای” امید و برابری را تدریس نکرد، حتی اگر راه ختم به اوین و مرگ شود؟

فرزاد کمانگر، معلم و فعال حقوق بشر که شش سال پیش در سحرگاه ۱۹ اردیبهشت ماه به همراه علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان در زندان اوین به دار آویخته شد، همیشه در طول تدریس به شاگردان خود و همچنین بواسطه قلم توانمندش نامه هایی که مملو از حس انسان دوستی، پای بندی به حقوق برابر، مقاومت و صلح بود را به رشته تحریر در آورد. نامه "قوی باش رفیق"، از جمله آخرین نامه هایی است که توسط فرزاد در اردیبهشت ماه ۸۹ نوشته شد. مضمون این نامه خطاب به معلمان زندانی وقت است.که در بالا به گوشهایی از آن اشاره کرده ام. یادش گرامی

حسام عطارزاده